Bro gozh ma zadoù

Ni, Breizhiz a galon, karomp hon gwir Vro ! Brudet eo an Arvor dre ar bed tro-dro. Dispont kreiz ar brezel, hon tadoù ken mat A skuilhas eviti o gwad.

O Breizh, ma Bro, me 'gar ma Bro. Tra ma vo mor 'vel mur 'n he zro. Ra vezo digabestr ma Bro !

Breizh, douar ar Sent kozh, douar ar Varzhed, N'eus bro all a garan kement 'barzh ar bed, Pep menez, pep traoñienn, d'am c'halon zo kaer, Enno kousk meur a Vreizhad taer !

Ar Vretoned a zo tud kalet ha kreñv ; N'eus pobl ken kalonek a zindan an neñv, Gwerz trist, son dudius a ziwan enno, O ! Pegen kaer ec'h out, ma Bro !

Mar d'eo bet trec'het Breizh er brezelioù bras, He yezh a zo bepred ken beo ha bizkoazh, He c'halon birvidik a lamm c'hoazh 'n he c'hreiz, Dihunet out bremañ, ma Breizh !

Le vieux pays de mes pères

Nous, Bretons de cœur, nous aimons notre vrai pays ! L'Arvor est renommé à travers le monde. Sans peur au cœur de la guerre, nos pères si bons Versèrent leur sang pour lui.

O Bretagne, mon pays, j'aime mon pays. Tant que la mer sera comme un mur autour de lui. Que mon pays soit libre !

Bretagne, terre des vieux Saints, terre des Bardes, Il n'est d'autre pays au monde que j'aime autant ; Chaque montagne, chaque vallée est chère dans mon cœur. En eux dorment plus d'un Breton héroïque !

Les Bretons sont des gens durs et forts ; Aucun peuple sous les cieux n'est aussi ardent ; Complainte triste , chant plaisant s'éclosent en eux. O ! Combien tu es beau, mon pays !

Si la Bretagne a été vaincue dans les grandes guerres, Sa langue est restée plus vivante que jamais, Son cœur ardent tressaille encore en elle. Tu es réveillée maintenant, ma Bretagne !